علی لاریجانی در ۲۷ اردیبهشت ۹۰ گفت «به هر تقدیر کاهش دفعات برگزاری انتخابات وضعیت مردم و کشور را بهتر می‌کند» [۱]. در این که انتخابات به معضلی برای نظام تبدیل شده شکی نیست. مردم رای بدهند یا ندهند، نظام مشکل دارد. اگر رای بدهند مایل به حضور همه‌ی سلیقه‌ها و نتایج دور از تقلب هستند، و اگر ندهند نظام باید به نمودار متوسل شود. حتی اشاره‌ی رهبر به فوائد نظام پارلمانی از این ناشی می‌شود که راس نظام تحمل شخصی که به واقع یا تقلب به تازگی از جانب مردم مورد تائید قرار گرفته است را ندارد.
به نظرم یک راه حل برای نظام این است که به قرعه‌کشی متوسل شود – شوخی نمی‌کنم. به این شکل که با استفاده از قرعه‌کشی از میان داوطلبین مورد تائید شورای نگهبان، نمایندگان مجلس (شورا و خبرگان) و رئیس‌جمهور مشخص شوند. در زیر فوائد این روش آورده می‌شود:
۱. تا جائی که به اکثریت مردم (موافق و مخالف نظام) مربوط می‌شود، فرق چندانی بین افراد مورد تائید شورای نگهبان وجود ندارد. پس به غیر از بعضی نق‌ها، ما شاهد نارضایتی از طرف اکثر مردم نخواهیم بود.
۲. با قرعه‌کشی این احتمال اندک وجود دارد که در مواردی افرادی که کمتر چاپلوس هستند و احیاناً چیزی بلد هستند برای مدتی بر سر کار قرار گیرند، که می‌تواند به نفع مردم باشد.
۳. با قرعه‌کشی کمتر شاهد چهره‌های تکراری هستیم. ولی با مشارکت ثابت ۲۵ درصدی در انتخابات چهره‌های انتخاب‌شده تکراری می‌شوند.
۴. انتخابات هزینه دارد، ولی قرعه‌کشی نه تنها هزینه ندارد، بلکه می‌تواند درآمدزا هم باشد. با چاپ و فروش بلیط (چیزی شبیه «بلیط بخت‌آزمائی») می‌توان درآمد هم داشت. مردمی هم که بلیطشان برنده شده خیلی خوشحال می‌شوند.
۵. انتخابات کسل‌کننده هست. ولی قرعه‌کشی و مراسم آن می‌تواند یکی از سرگرم‌کننده‌ترین برنامه‌های رسانه‌ها شود: قرعه‌کشی مجلس در سطح استان‌ها، و قرعه‌کشی ریاست‌جمهوری در سطح ملی.
۶. مسئولی که با قرعه‌کشی سرکار آمده برای راس نظام کمتر شاخ و شانه می‌کشد.
۷. با قرعه‌کشی دعواهای داخلی، که معمولاً نزدیک انتخابات بیشتر هم می‌شوند، کمتر می‌شود.
فقط از نظام خواهش می‌کنم در قرعه‌کشی تقلب نکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر