هکرهایی که با انگیزه‌های عمومی فعالیت می کنند خود را هک‌تیویست می‌نامند.
هک‌تیویست‌ها مثل رابین‌هود برنامه ریزی می‌کنند تا کاخ پادشاه‌های اطلاعات را به نفع فقرای کم‌اطلاع فتح کنند یا رهزنانی هستند که درد فقرا را بهانه کرده‌اند؟
«هک‌تیویسم» از تلفیق دو کلمه «هک» به عنوان رخنه و «اکتویسم» به معنای فعالیت یا جنبش گرفته شده است.
«هک‌تیویسم» به عمل نفوذ یا اختلالی در سیستم‌های کامپیوتری اینترنتی گفته می‌شود که با انگیزه‌ای سیاسی، اجتماعی صورت می‌گیرد. به فرد یا گروهی که دست به این کار می‌زنند، هک‌تیویست گفته می‌شود.
ابزار یک هک‌تیویست، همان‌های‌ایست که یک هکر از آن سود می‌برد. چنان‌که رابین‌هود هم از شمشیر سود می‌برد. او برای رسیدن به هدف‌های جمعی، ممکن است با حیله‌هایی بارِ ترافیکی یک سایت را آن‌قدر زیاد کند که افرادی که مخالف او هستند دسترسی به آن وب‌سایت نداشته باشند. آیا باز هم می‌توان یک هک‌تیویست را یک خیرخواه دانست؟
این ها سوالات امروز دنیای اینترنت است. ابزاری که می‌تواند موجب گسترش آزادی اطلاعات شود و مانند ویکی‌لیکس عمل کند، گاهی به ضد خود تبدیل می‌شود.
سر و کله‌ی نخستین «هک‌تیویست»ها از دهه شصت در تگزاس پیدا شد. گروهی که با نام «آیین گاوِ مّرده» فعالیت می‌کردند و در سال‌های بعد هم نخستین گروه خبررسانی به هکرها را راه اندازی کردند.
این‌روزها هک‌تیویسم یک روش پرطرفدار برای فعالان روی اینترنت است. در وقایع یک سال گذشته سوریه، هک‌تیویست‌ها به یاری اپوزیسیون سوریه آمده اند تا به گفته خود، «شهروندان سوری را از شرایط سخت سانسور اینترنتی» نجات بدهند.
این هک‌تیویست‌های بین‌المللی، به کمک شهروندان سوری آمدند تا از شرایط سخت سانسور اینترنتی در این کشور پیش بیفتند.
در شرایطی که چندین هزار نفر در سوریه کشته شده اند، سانسور عجیبی حکم فرماست و گروه‌های بین المللی می‌کوشند تا از این دولت بشاراسد پاسخ بخواهند. قرار دادن هر عکس یا فیلم از تظاهرات و مبارزات مردم سوریه، می‌ةواند منجر به بروز خطرات جدی برای سوری‌های معترض شود. دولت تمام راه‌های ارتباطی را تحت کنترل خود دارد.
همچنین گفته می‌شود دولت جمهوری اسلامی هم سوریه را در کار جاسوسی اینترنتی شهروندان یاری می‌دهد. برخی از تظاهر کنندگان گفته اند که بعد از دستگیری، پسورد اکانت‌های آن‌ها گرفته شده و به ویژه به دنبال اکانت فیس‌بوک آن‌ها بوده‌اند.
چندی پیش، هزاران ایمیل خصوصی «بشار اسد»، رییس جمهور سوریه و همسرش «اسما اسد» افشا شد که برای تعیین صحن آن‌ها با ده‌ها نفر که نام‌شان در ایمیل‌ها آمده بود تماس گرفته شد.
این عملیات، یک حرکت هک‌تیویستی بود که طبق آن بسیاری از نظریات شخصی حاکمان سوریه که در مصاحبه‌ها و بیان‌های رسمی منعکس نمی‌شود مشخص شد.
این عملیات را هم گروه «هکرهای ناشناس» انجام داد که یکی از مشهورترین هک‌تیویست‌های دنیا هستند. امتیاز انتشار این نامه‌ها را روزنامه معروف اسرائيلیِ هاآرتص خرید.
گروه «هکرهای ناشناس» یا «انانیموس»، گروهی از کاربران متعلق به کشورهای مختلف هستند که به صورت ناشناس با عنوان هکر فعالیت می‌کنند و به گفته اعضای‌اش، جنبشی سیال است که هر کسی می‌تواند در آن عضویت داشته باشد.
ویکی لیکس نوشته است که در دسامبر سال ۲۰۱۱ میلادی، گروهی از هکرهای «ناشناس» موفق به هک‌کردن نام و اطلاعات و همچنین کارت‌های اعتباری هزاران مشتری شرکت استراتفور شده‌اند.
این گروه در سال ۲۰۰۳ بنیانگذاری شده است اکنون یکی از فعال‌ترین تشکل‌های هک‌تیویستی است.
برخی از انواع حرکت‌های هک‌تیویستی عبارتند از :
ایجاد ترافیک بالا: در این حالت، هکرها به مقدار زیادی توجه‌ها را جلب یک وب‌سایت می‌کنند. یعنی آن‌که ترافیک روی یک سایت را بالا می‌برند تا دیگر کاربران نتواننداز آن استفاده کنند.
بمب ایمیلی: در این حالت هک‌تیویست‌ها ایمیل‌هایی با حجم بالا را به صندوق پستی می‌فرستند تا آن را از کار بیندازند.
سایت‌های افشاگر: ویکی لیکس، یکی از نمونه های خوب سایت‌هاییست که در جستجوی «بازنگهداشتن اطلاعات دولتی» گام برمی دارد.
آینه سازی: می‌ةواند یک تکنیک باشد برای دور زدن بسته شدن وب‌سایت‌ها. در حالی که دولت سایت‌هایی را تعطیل می‌کند، می‌توان از آن سایت به تعداد زیادی تکثیر کرد که همزمان بر روی نشانی‌های گوناگون فعال باشد.
بمب جغرافیایی: از این طریق می‌توان از شهروندان آن‌لاین خواست که محل خاصی را به عنوان منطقه سکونتشان در بخش ویدیو های گوگل ارث قرار دارد،زمانی که در حال آپلود ویدیوهایشان بر روی یوتیوب هستند.
وبلاگ‌نویسی ناشناس: اقدام برای ناشناس ماندن در هنگام وبلاگ نویسی، زمانی که از یک نشانی و ایمیل غریبه استفاده می‌کنند و با آی‌پی (نشانی آن‌لاین غیر واقعی) مطالبی را برای هدف اجتماعی یا سیاسی خود منتشر می‌کنند.
منتقدان هک‌تیویسم از روزی می‌ترسند که نبود شفافیت در کار از آن‌ها نیروی مخربی بسازد.
«هک‌تیویسم» به عمل نفوذ یا اختلالی در سیستم‌های کامپیوتری اینترنتی گفته می‌شود که با انگیزه‌ای سیاسی، اجتماعی صورت می‌گیرد. به فرد یا گروهی که دست به این کار می‌زنند، هک‌تیویست گفته می‌شود.
ابزار یک هک‌تیویست، همان‌های‌ایست که یک هکر از آن سود می‌برد. چنان‌که رابین‌هود هم از شمشیر سود می‌برد. او برای رسیدن به هدف‌های جمعی، ممکن است با حیله‌هایی بارِ ترافیکی یک سایت را آن‌قدر زیاد کند که افرادی که مخالف او هستند دسترسی به آن وب‌سایت نداشته باشند. آیا باز هم می‌توان یک هک‌تیویست را یک خیرخواه دانست؟
این ها سوالات امروز دنیای اینترنت است. ابزاری که می‌تواند موجب گسترش آزادی اطلاعات شود و مانند ویکی‌لیکس عمل کند، گاهی به ضد خود تبدیل می‌شود.
سر و کله‌ی نخستین «هک‌تیویست»ها از دهه شصت در تگزاس پیدا شد. گروهی که با نام «آیین گاوِ مّرده» فعالیت می‌کردند و در سال‌های بعد هم نخستین گروه خبررسانی به هکرها را راه اندازی کردند.
این‌روزها هک‌تیویسم یک روش پرطرفدار برای فعالان روی اینترنت است. در وقایع یک سال گذشته سوریه، هک‌تیویست‌ها به یاری اپوزیسیون سوریه آمده اند تا به گفته خود، «شهروندان سوری را از شرایط سخت سانسور اینترنتی» نجات بدهند.
این هک‌تیویست‌های بین‌المللی، به کمک شهروندان سوری آمدند تا از شرایط سخت سانسور اینترنتی در این کشور پیش بیفتند.
در شرایطی که چندین هزار نفر در سوریه کشته شده اند، سانسور عجیبی حکم فرماست و گروه‌های بین المللی می‌کوشند تا از این دولت بشاراسد پاسخ بخواهند. قرار دادن هر عکس یا فیلم از تظاهرات و مبارزات مردم سوریه، می‌ةواند منجر به بروز خطرات جدی برای سوری‌های معترض شود. دولت تمام راه‌های ارتباطی را تحت کنترل خود دارد.
همچنین گفته می‌شود دولت جمهوری اسلامی هم سوریه را در کار جاسوسی اینترنتی شهروندان یاری می‌دهد. برخی از تظاهر کنندگان گفته اند که بعد از دستگیری، پسورد اکانت‌های آن‌ها گرفته شده و به ویژه به دنبال اکانت فیس‌بوک آن‌ها بوده‌اند.
چندی پیش، هزاران ایمیل خصوصی «بشار اسد»، رییس جمهور سوریه و همسرش «اسما اسد» افشا شد که برای تعیین صحن آن‌ها با ده‌ها نفر که نام‌شان در ایمیل‌ها آمده بود تماس گرفته شد.
این عملیات، یک حرکت هک‌تیویستی بود که طبق آن بسیاری از نظریات شخصی حاکمان سوریه که در مصاحبه‌ها و بیان‌های رسمی منعکس نمی‌شود مشخص شد.
این عملیات را هم گروه «هکرهای ناشناس» انجام داد که یکی از مشهورترین هک‌تیویست‌های دنیا هستند. امتیاز انتشار این نامه‌ها را روزنامه معروف اسرائيلیِ هاآرتص خرید.
گروه «هکرهای ناشناس» یا «انانیموس»، گروهی از کاربران متعلق به کشورهای مختلف هستند که به صورت ناشناس با عنوان هکر فعالیت می‌کنند و به گفته اعضای‌اش، جنبشی سیال است که هر کسی می‌تواند در آن عضویت داشته باشد.
ویکی لیکس نوشته است که در دسامبر سال ۲۰۱۱ میلادی، گروهی از هکرهای «ناشناس» موفق به هک‌کردن نام و اطلاعات و همچنین کارت‌های اعتباری هزاران مشتری شرکت استراتفور شده‌اند.
این گروه در سال ۲۰۰۳ بنیانگذاری شده است اکنون یکی از فعال‌ترین تشکل‌های هک‌تیویستی است.
برخی از انواع حرکت‌های هک‌تیویستی عبارتند از :
ایجاد ترافیک بالا: در این حالت، هکرها به مقدار زیادی توجه‌ها را جلب یک وب‌سایت می‌کنند. یعنی آن‌که ترافیک روی یک سایت را بالا می‌برند تا دیگر کاربران نتواننداز آن استفاده کنند.
بمب ایمیلی: در این حالت هک‌تیویست‌ها ایمیل‌هایی با حجم بالا را به صندوق پستی می‌فرستند تا آن را از کار بیندازند.
سایت‌های افشاگر: ویکی لیکس، یکی از نمونه های خوب سایت‌هاییست که در جستجوی «بازنگهداشتن اطلاعات دولتی» گام برمی دارد.
آینه سازی: می‌ةواند یک تکنیک باشد برای دور زدن بسته شدن وب‌سایت‌ها. در حالی که دولت سایت‌هایی را تعطیل می‌کند، می‌توان از آن سایت به تعداد زیادی تکثیر کرد که همزمان بر روی نشانی‌های گوناگون فعال باشد.
بمب جغرافیایی: از این طریق می‌توان از شهروندان آن‌لاین خواست که محل خاصی را به عنوان منطقه سکونتشان در بخش ویدیو های گوگل ارث قرار دارد،زمانی که در حال آپلود ویدیوهایشان بر روی یوتیوب هستند.
وبلاگ‌نویسی ناشناس: اقدام برای ناشناس ماندن در هنگام وبلاگ نویسی، زمانی که از یک نشانی و ایمیل غریبه استفاده می‌کنند و با آی‌پی (نشانی آن‌لاین غیر واقعی) مطالبی را برای هدف اجتماعی یا سیاسی خود منتشر می‌کنند.
منتقدان هک‌تیویسم از روزی می‌ترسند که نبود شفافیت در کار از آن‌ها نیروی مخربی بسازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر