عکس از: VOA - J. Taboh
نمایشگاهی از آثار وارهول در موزه هیرش هورن
هنرمندی که عقاید تند و رادیکالش جهان هنر را در دهه۶۰ میلادی دگرگون کرد، ۲۵سال پس از مرگ همچنان بازار هنر را در سیطره دارد و در فرنگ عامه جاری است.
اندی وارهول در۲۲ فوریه ۱۹۸۷درگذشت. مرگ او غیرمنتظره بود چرا که به دنبال یک عمل ساده کیسه صفرا در بیمارستانی در نیویورک، او و دیگران را غافلگیر کرد. امروز۲۵سال از مرگ وارهول می گذرد و میراث او همچنان در جهان هنر حضوری پررنگ دارد. آثار او یک ششم فروش آثار هنری معاصر را در جهان، به خود اختصاص داده و وارهول نه تنها یکه تاز بازار هنر است بلکه همچنان تاثیری شگرف چه بر هنر و چه بر فرهنگ عامه دارد.
آثار هنری وارهول به ندرت از چرخه نمایش گالری ها بیرون می رود و هنوز یک نمایشگاه او در یک گوشه دنیا به پایان نرسیده، خبر افتتاح نمایشگاهی دیگر از او در کشوری دیگر به گوش می رسد. هنرمندانی که از او تاثیر گرفته اند نیز بیشمارند. روزنامه گاردین به نقل از گیلیان ورینگ، از هنرمندان تحت تاثیر وارهول که خودنگاره ای به شکل و شمایل او دارد می نویسد: «وارهول سینما و مستندسازی را برای همیشه تغییر داد و کاملا خلاق بود. برداشت های طولانی، کشف بداهه میان افسانه و واقعیت، از سبک بازیگوش او مشهود است و راه های جدید نگاه کردن را در اختیار مردم قرار می دهد.»
این اندیشه رادیکال وارهول که وسایل زندگی مدرن، از قوطی سوپ آماده تا جعبه پودر لباسشویی، همگی می تواند هنر باشد، جهان هنر را در دهه ۱۹۶۰دستخوش تغییر کرد.
جان سویج، کارشناس تاریخ فرهنگی به گاردین می گوید: «در سال ۱۹۸۹نمایشگاهی از او را دیدم. وارد سالن های دهه ۶۰ که می شدی، تمام آمریکا را یک جا می دیدی. پول، سکس، شهرت و مرگ. وارهول همه چیز را به اشکال مختلف جمع آوری کرده بود که همگی تجسم جهان امروز بود. خیلی ها فکر می کنند که او بی روح است و بی احساس، اما مثلا رشته پرتره های مرلین مونرو خلاف آن را ثابت می کند.»
اندی وارهول چهره ای عمده در جنبش هنر تصویری موسوم به «پاپ آرت» است. او به سال ۱۹۲۸در ایالت پنسیلوانیا به دنیا آمد. پدر و مادرش مهاجرانی از امپراطوری اتریش-مجارستان سابق و اسلواکی امروزی بودند. اندی وارهول پس از یک تجربه موفق به عنوان تصویرگر تبلیغاتی، به آرتیستی پرسروصدا تبدیل شد. آثار او رابطه میان توصیف هنری، فرهنگ شهرت و تبلیغات است. او در مدیوم های مختلف هنری کار کرده است از جمله نقاشی، مجسمه سازی، فیلم و موسیقی. او به دلیل همجنسگرا بودن و اعلام علنی گرایش جنسی اش، آن هم پیش از جنبش آزادی همجنسگرایی شاخص بود.
شاید آنچه که بیش از همه با حال و هوای امروز و پیشرفت تکنولوژی ارتباطات همخوانی داشته باشد و نشان دهنده دید درخشان وارهول باشد، پیش بینی او درباره شهرت در قرن ۲۱ است. او در سال ۶۸ میلادی گفته بود: «در آینده، هر کسی برای ۱۵ دقیقه شهرت جهانی خواهد داشت.» این دیدگاه نه تنها انعکاس تمایل آدمی برای ستاره شدن را نشان می دهد، بلکه حاکی از درک عمیق او از نقش رسانه در این میان است. او خیلی زود دریافته بود که انسان در قرن ۲۱ بیش از آن که «بدن» باشد، «تصویر» خواهد بود. این روند با وجود اینترنت تسریع شد، پدیده ای که در زمان حیات وارهول وجود خارجی نداشت. گلن اوبرین، روزنامه نگاری که با وارهول مصاحبه کرده است به گاردین گفته است اگر امروز وارهول زنده بود، به خاطر استعدادی که در اثرگذاری بیان و گزینش کلمات داشت، با آن که کم گو بود، در تویتر محبوب می شد. جرمی دلر، هنرمند انگلیسی که زمانی در استودیوی وارهول رفت و آمد می کرد نیز می گوید سه چیزی که اینترنت بیش از همه تسهیل می شود، یعنی خرید، خبر و شایعه سازی و به اشتراک گذاری، سه قطب عمده برای هر هنرمندی است. اگر وارهول زنده بود «استاد اینترنت می شد. یک وبسایت حراج آثار راه می انداخت، وبسایتی را برای غیبت کردن ترتیب می داد و یک وبسایت دیگر را هم برای به اشتراک گذاشتن فیلم تاسیس می کرد. او از آن آدم ها بود که دوست داشت عکس و اشیاء جمع کند و کارهای مختلف انجام دهد.»
اندی وارهول در۲۲ فوریه ۱۹۸۷درگذشت. مرگ او غیرمنتظره بود چرا که به دنبال یک عمل ساده کیسه صفرا در بیمارستانی در نیویورک، او و دیگران را غافلگیر کرد. امروز۲۵سال از مرگ وارهول می گذرد و میراث او همچنان در جهان هنر حضوری پررنگ دارد. آثار او یک ششم فروش آثار هنری معاصر را در جهان، به خود اختصاص داده و وارهول نه تنها یکه تاز بازار هنر است بلکه همچنان تاثیری شگرف چه بر هنر و چه بر فرهنگ عامه دارد.
آثار هنری وارهول به ندرت از چرخه نمایش گالری ها بیرون می رود و هنوز یک نمایشگاه او در یک گوشه دنیا به پایان نرسیده، خبر افتتاح نمایشگاهی دیگر از او در کشوری دیگر به گوش می رسد. هنرمندانی که از او تاثیر گرفته اند نیز بیشمارند. روزنامه گاردین به نقل از گیلیان ورینگ، از هنرمندان تحت تاثیر وارهول که خودنگاره ای به شکل و شمایل او دارد می نویسد: «وارهول سینما و مستندسازی را برای همیشه تغییر داد و کاملا خلاق بود. برداشت های طولانی، کشف بداهه میان افسانه و واقعیت، از سبک بازیگوش او مشهود است و راه های جدید نگاه کردن را در اختیار مردم قرار می دهد.»
این اندیشه رادیکال وارهول که وسایل زندگی مدرن، از قوطی سوپ آماده تا جعبه پودر لباسشویی، همگی می تواند هنر باشد، جهان هنر را در دهه ۱۹۶۰دستخوش تغییر کرد.
AP
اندی وارهول چهره ای عمده در جنبش هنر تصویری موسوم به «پاپ آرت» است. او به سال ۱۹۲۸در ایالت پنسیلوانیا به دنیا آمد. پدر و مادرش مهاجرانی از امپراطوری اتریش-مجارستان سابق و اسلواکی امروزی بودند. اندی وارهول پس از یک تجربه موفق به عنوان تصویرگر تبلیغاتی، به آرتیستی پرسروصدا تبدیل شد. آثار او رابطه میان توصیف هنری، فرهنگ شهرت و تبلیغات است. او در مدیوم های مختلف هنری کار کرده است از جمله نقاشی، مجسمه سازی، فیلم و موسیقی. او به دلیل همجنسگرا بودن و اعلام علنی گرایش جنسی اش، آن هم پیش از جنبش آزادی همجنسگرایی شاخص بود.
شاید آنچه که بیش از همه با حال و هوای امروز و پیشرفت تکنولوژی ارتباطات همخوانی داشته باشد و نشان دهنده دید درخشان وارهول باشد، پیش بینی او درباره شهرت در قرن ۲۱ است. او در سال ۶۸ میلادی گفته بود: «در آینده، هر کسی برای ۱۵ دقیقه شهرت جهانی خواهد داشت.» این دیدگاه نه تنها انعکاس تمایل آدمی برای ستاره شدن را نشان می دهد، بلکه حاکی از درک عمیق او از نقش رسانه در این میان است. او خیلی زود دریافته بود که انسان در قرن ۲۱ بیش از آن که «بدن» باشد، «تصویر» خواهد بود. این روند با وجود اینترنت تسریع شد، پدیده ای که در زمان حیات وارهول وجود خارجی نداشت. گلن اوبرین، روزنامه نگاری که با وارهول مصاحبه کرده است به گاردین گفته است اگر امروز وارهول زنده بود، به خاطر استعدادی که در اثرگذاری بیان و گزینش کلمات داشت، با آن که کم گو بود، در تویتر محبوب می شد. جرمی دلر، هنرمند انگلیسی که زمانی در استودیوی وارهول رفت و آمد می کرد نیز می گوید سه چیزی که اینترنت بیش از همه تسهیل می شود، یعنی خرید، خبر و شایعه سازی و به اشتراک گذاری، سه قطب عمده برای هر هنرمندی است. اگر وارهول زنده بود «استاد اینترنت می شد. یک وبسایت حراج آثار راه می انداخت، وبسایتی را برای غیبت کردن ترتیب می داد و یک وبسایت دیگر را هم برای به اشتراک گذاشتن فیلم تاسیس می کرد. او از آن آدم ها بود که دوست داشت عکس و اشیاء جمع کند و کارهای مختلف انجام دهد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر