این بشر چیست

این بشر چیست٬  کَندر حسرت یک لقمهّ نان       بِکُند  داد و فغان  ٬ تا که  شَوَد  رسوایت ؟
وین چه رسم است ٬ صِرفِ طَمَعَش بَّرِ شکم       روز و شب در شَرَر شعله آن سوزان است؟
این بشر کیست که گر نان دهی اش بَّر طَرَب      بخورد نان و جَوَدآن و بگوید که دَهی آزارم !
گه که پُرسی تو ازو٬اینکه بگفتی تو نکوست؟      طلبد  آب و بگوید که تو٬  نانَت  شِکنَد  دندانم
این  بشر چیست ٬ کانگه  که خورَد آبش  را       دِگَرَت بار بگوید که بیا و بده نان و بِشِکن دندانم
وه ٬که از بس بدود از دو جهت  سوی شکم        که  به  کّلی  برود  از  سَر  او  سِرِّ   شکم 
هان پسر ٬ پس تو بدان اینو  برو تا به تَهَش        که شکم برِّ دو چیز است و تو دانی یه سَرَش
سَرِ دیگر که همان است سَرَت  روُ به سَرَش       گر  کُنی رو تو به آنسوی ٬ کمی  دشوارست
چون رَوی عُمر دگر سوی  بگویم  که  بسی        کین تو راهی که رَوی در جهتش٬ دشوارست
تو بیا  تا  که رَویم  هر  دویمان  در این  سو       گرچه سخت است ولی وه که عجب شیدایست
چونکه داری به سَرَت عقل و دو گوش ویه زبان   خوشتر آن است  ٬ که بیشَت شِنَوی گفتارم
گه  که  گفتی ٬  که   تمام است  تمامِ  اینها          آن ٬همان سُرخ  زبانَست و دهد بر بادَ ت
حرف من گوش بده ٬ روُ  به سوی انجامش          تا که  زین  پس  دِگرَت  بار ببینم  شادت
پند من گیر  و بشو شیر  و  ازین  ره  مگذر        گر هم از آن گذری روُ  به سوی  اِتمامَش
ور نه ٬ گوشم  نکنی پند  مرا  در این  راه           بر حذر باش که سر می شِکند دیوارش !