سینما - اکران سال 1390 از واگذاری مسئولیت برنامه ریزی درباره آن به اتحادیه تهیه کنندگان تا فیلم هایی که در جریان نمایش خبرساز شدند با افت و خیزهایی همراه بوده است.
ماه های پایانی سال 1389 بود که نمایندگانی از سوی شورای صنفی نمایش طبق عادت هر ساله آئین نامه اکران سال بعد را در خانه سینمای ایران تنظیم کردند[اینجا]. این آئین نامه پیش از سال 90 آماده شد و جزئیات مختلفی که بتواند معضل های تازه ظهور اکران از جمله فیلم سوزی و مواردی از این دست را برطرف کند در آن اعمال شد، اما پیش از اجرایی شدن آن باز هم معاونت سینمایی با طرحی تازه در مورد سینما از راه رسید و همه رشته ها را پنبه کرد.
شورای صنفی نمایش که سال ها بود در خانه سینما تشکیل جلسه می داد و نمایندگان صنوف در آن عضویت داشتند از خانه سینما خارج و به دستور معاونت سینمایی به اتحادیه تازه تاسیس تهیه کنندگان نقل مکان کرد[اینجا]. اعضا انتخاب شدند و آئین نامه ای هم به فاصله ای کوتاه از سوی آنان منتشر شد تا در گامی دیگر مسئولیتی دیگر به واسطه معاونت سینمایی از خانه سینما ستانده شود و این شروع ماجرای اکران فیلم ها در سال 1390 بود[اینجا].
اکران سال 90 از این منظر که می توان فیلم هایی با فروش بالا و البته فیلم هایی بیشتر با فروش پایین در آن یافت مورد ارزیابی سینماگران قرار می گیرد.
منوچهر محمدی عضو شورای عالی تهیه کنندگان دیدگاه خود را در مورد اکران سال جاری در گفت و گو با خبرآنلاین چنین بیان کرد: «الان وضعیت ما در حوزه نمایش ملغمه‌ای از رقابت آزاد، سیستم حمایتی و روابط ناسالم در زمینه نمایش است. بدیهی است در این آشفته بازار آنچه که لطمه می‌بیند سینمای فرهنگی و هنری کشور است.»
البته او در بخش های مختلف سخنان خود تاکید کرد اکران امری تفکیک ناپذیر از سایر بخش های سینما از جمله میزان تولید است و اظهار داشت: «وقتی حجم تولیدات به گونه‌ای زیاد می‌شود که امکان نمایش آن‌ها را نداریم شاهد فشار تولید روی عرصه نمایش به شکل پاره‌ای روابط، بی‌قانونی و یا قانون‌های من درآوردی خواهیم بود که مجموعه این‌ها ضربه اصلی را اقتصاد صنعت سینما وارد می‌کند.»
متن کامل سخنان محمدی را درباره ارزیابی اکران سال 1390 و راهکارهایش برای برون رفت از بحران اینجا بخوانید.
همایون اسعدیان کارگردانی که تماشاگران سال گذشته استقبال خوبی از «طلا و مس» به کارگردانی او به عمل آوردند و خود تجربه ریاست شورای صنفی نمایش را داشته در مورد انتقال مسئولیت از خانه سینما به اتحادیه تهیه کنندگان به خبرآنلاین گفت: «در پی این تغییرات اتفاق خاصی نیفتاد، فقط کنترل نظارتی که صنوف بر فعالیت شورا داشتند از بین رفت، اما حاصل واگذاری چنین نبود که محاسنی در پی داشته باشد یا موجب رونق شود.»
این کارگردان با نگاهی به میزان فروش فیلم ها در سال جاری گفت: «از عید تاکنون که تقریبا فرصت‌های خوب نمایش سال 1390 رو به پایان است، فیلم‌هایی همانند «جدایی نادر از سیمین»، «اخراجی‌ها 3»، «ورود آقایان ممنوع» و به نوعی «سعادت‌آباد» و «اسب حیوان نجیبی است» را داشته‌ایم که بیشتر روی این‌ها مانور داده شده، در صورتی که این‌ها در کنار دیگر آثاری اکران شده‌اند که فروش قابل قبولی نداشته‌اند. در کنار هر یک از این فیلم‌ها چهار فیلم دیگر اکران بوده‌اند که شاید به میزان هزینه تولید خود نیز نفروخته‌اند.»
توضیحات اسعدیان را درباره وضعیت درآمدزایی سینما و فروش فیلم ها و مقایسه آن با هزینه های تولید اینجا بخوانید.
سیروس الوند کارگردانی که در فصل پائیز سال 1390 «پرتقال خونی» را روی پرده سینماها داشت معتقد است تناسبی میان فیلم های در انتظار اکران و سینماهای موجود برای نمایش آثار وجود ندارد.
او دیدگاه خود را با انتقاد از متولیان کنونی اکران فیلم ها اینچنین بیان کرد: «زد و بند‌هایی در جریان اکران فیلم‌ها وجود دارد. برای من دقیقا مشخص است گروهی سینمادار و صاحب فیلم در مقطع نمایش که پخش کننده صاحب فیلم است، بده بستان‌هایی می‌کنند تا یک ماه فلان فردی که فیلم دارد سالن در اختیار داشته باشد و ماه دیگر برعکس.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر